Door Wilbert Lambrechts
VAN ALLE LANDEN samengekomen
om elkaar tot in het eeuwige
te omhelzen,
geheel versmolten in de dood.
Miljoenen die betrokken waren
bij slachting, misdaad,
wederzijdse moord,
door boosaardigheid gedreven.
Wat zou het zijn
voor deze aarde
als dit ooit verwerkt
zou raken?
Zoveel leed om te voldragen,
en te vervolmaken
boven alle moeders uit
in een zuiver engel-land.
De hemel kan en
zal dit keren
en als nieuwheid
baren
en de aarde opent
zich ervoor
als voor nieuwe zaden
in een veel-sporen-land.
Soms kunnen nu al
geesten even opengaan
voor de ontvangenis
van beelden en genade.
Maar ooit moeten
allen wederkeren
die op de velden lagen
met verwisseling
van namen,
herkomst,
landschap
en geslacht
om hier nu te vertellen
- oog in oog -
van gindse velden,
gindse dalen,
ongezien hun
vreugde-schat,
hun overvloed
van mogelijkheden
meegebracht
voor deze wereld,
deze plaats
van nog altijd
niet bedwongen ongeluk
en smart,
van geest-ontkenning,
oorlog in het hart.
Soms kunnen nu al
geesten opengaan
voor de ontvangenis
van beelden en genade
en de verscheidenheid
van inspiratie,
dan zal het regenen
van wetenschap en kunst
en jongeren zullen ouderen
weer gaan zegenen
en alle wonden
groeien dicht.
Van alle landen samengekomen,
om elkaar tot in het eeuwige
te bevruchten, diep verbonden
door het nieuwe leven.
