Met dank aan Karel voor ‘afstemoog’ en Liselotte voor ‘Kopfkino’.
De toelichting voor Mijn Woordenboek vind je in Woorden #1
Nog even dit
Om een of andere reden roept deze reeks woorden nogal wat reacties op.
- Waarom kies je dat ene woord?
- Zo kan je toch elk woord opschrijven!
- Wat is er bijzonder aan dit woord? Waarom schrijf er je de redenen niet bij?
- Ge zou alleen de ‘speciallekes’ moeten tonen, die met een verhaal.
- Enzovoort
Uiteraard vind ik deze reacties supertof. Ik heb niet liever. Alle woorden die ik opschrijf hebben allemaal één ding gemeen: ze hebben zich op een of andere manier getoond aan mij. Ze hebben een fractie vertraging of stilstand bij mij teweeg gebracht. Meer is dat niet.
In mijn inleiding op de fotoreeks zeg ik het volgende over deze woorden:
“Opvallend: bij het voorstellen van mijn woorden voel ik absoluut geen verlangen tot extra toelichting. Ik kies en geef elk woord – die opeenvolging van klanken of letters – royaal zijn eigen pagina en zijn verdiende aandacht. Verder ga ik niet. Het woord vraagt dat niet.
Bij de foto’s voel ik dat verlangen wel. Misschien komt het omdat ieder van ons woorden gebruikt. We begrijpen haast vanzelfsprekend het concept achter een woord. Een woord zegt direct wat het zegt. Althans, zo lijkt het toch. Het woord op zich heeft noch geeft amper een context die extra diepte brengt. Het woord is taal in aanzet.
Bij foto’s is dat anders. Een foto - dat lichtdrukmaal – toont en is altijd een context. Het opent een venster op de wereld door de ogen van de fotograaf. Dus ook een blik op de fotograaf zelf. En doordat de foto mijn keuze is, toont het iets van mij. Meer dan het woord is een foto een uitnodiging.”
Overigens valt het me op dat er steeds minder woorden terechtkomen in Mijn Woordenboek.
PS. Pauwel, het is aan u!
(nvpv: avond 26 mei 2023: 'afteloog' gewijzigd in 'afstemoog')
