Morris Huberland, “Human Ladder”, East Side, NYC, 1940's


IN HAAR AMUSANT ARTIKEL over boeken en fitnesscultuur schreef auteur Margaret Talbot in The New Yorker (TNY, 21 maart 2022): “Children play; adults work out. Something may be lost in the transition.”
De link met de foto ‘Human Ladder’ van Morris Huberland (1909-2003) is snel gelegd.
Eigenlijk zou ‘Kwajongensstreek’ of ‘Fratsen’ een beter titel zijn.

Kijk en wat zie je? Vijf ‘ketten’ die zich aan het amuseren zijn. Aan de graffiti op de muur te zien, zijn ze vermoedelijk op een speelplek voor kinderen. De ene staat op de andere en samen vormen ze een menselijke ladder. Alsof het hun dagelijkse bezigheid is.

Kijk nogmaals: ‘grapje!’. Ze hebben ons liggen. Geen van de jongens steunt op de andere: de bovenste hangt aan de muur, en de middelste staat/hangt vermoedelijk op een of twee nagels. Beiden kijken ze uitdagend naar de fotograaf.
En de onderste? Die doet alsof het torsen van het gewicht op zijn hoofd een fluitje van een cent is. Alsof het zijn dagelijkse bezigheid is.
De twee boven op de muur – overigens samen met de onderste jongen – kijken de andere kant uit, naar iets anders, buiten het beeld. Dit buiten-het-kader-kijken maakt de foto spannender.

Ik kan me zo het moment voorstellen waarbij ze alle vijf gierend van plezier wegstuiven naar een volgende frats.

Blijft nog de vraag hoe een brug te slaan tussen ik-als-kind en ik-als-volwassene? How to save the child in transition? Ik denk dat wij – ik en het kind in mij – het zelf, samen, moeten doen.

Het kind en ik

Ik zou een dag uit vissen,
ik voelde mij moedeloos
Ik maakte tussen de lissen
met de hand een wak in het kroos.

Er steeg licht op van beneden
uit de zwarte spiegelgrond.
Ik zag een tuin onbetreden
en een kind dat daar stond.

Het stond aan zijn schrijftafel
te schrijven op een lei.
Het woord onder de griffel
herkende ik, was van mij.

Maar toen heeft het geschreven,
zonder haast en zonder schroom,
al wat ik van mijn leven
nog ooit te schrijven droom.

En telkens als ik even
knikte dat ik het wist,
liet hij het water beven
en het werd uitgewist.

Martinus Nijhoff (1933)


<< Chris Hondros, Tal Afar, Irak – 18 januari 2005 >>|<< Jan Locus, Devoted, Pobra Do Caraminal, 2012 >>

Nog even dit

De toelichting bij mijn ‘fotoboek’ vind je in Kijken naar foto’s.

Morris Huberland was een Amerikaanse fotograaf van Pools oorsprong. Hij was lid van de Photo League, fotografen in New York die zich verenigden rond een gemeenschappelijke sociale en creatieve doelen. De League, die in 1936 werd opgericht, telde enkele van de belangrijke Amerikaanse fotografen van het midden van de 20e eeuw onder haar leden, waaronder Ruth Orkin, Arthur Leipzig, Walter Rosenblum, Eliot Elisofon, Aaron Siskind en Dan Weiner. De League staakte zijn activiteiten in 1951 nadat het in 1947 op de zwarte lijst van het Amerikaanse Ministerie van Justitie was geplaatst met de beschuldiging dat het een communistische, anti-Amerikaanse organisatie was.

Het gedicht ‘het Kind en ik’ heb ik al dikwijls geschreven, ingekaderd en aan vrienden en vriendinnen geschonken , …