Dag Pieter,

In 2020 verscheen de problematiek van het expertendom op een bijzonder acute manier. De mensheid wordt samengedreven in een virtuele kraal, met ‘wetenschap’ als omheining. Feynman’s ‘experten’ worden opgevoerd. Zij roepen de politieke klasse op tot geweld en dwang. Zij spreken zich uit over aangelegenheden buiten hun expertisegebied. Hun proces moet niet worden gemaakt.

Er is een virus en er is een epidemie. Hoe gevaarlijk is dat virus en hoe erg is de epidemie? In welke mate wordt voor wie de levensverwachting ingekort? Dat zijn de kerndata die men wil kennen.

Het wereldwijd door experten aangeboden antwoord heeft een kerngetal: het ‘aantal doden door Covid-19’. Het wordt dagelijks gepresenteerd. Maar het is een raar getal.
De aard van een getal moet overeenkomen met de aard van het object waarop het getal betrekking heeft. Wanneer men rapporteert over het aantal appelen in een fruitschaal, verwacht men een natuurlijk getal. De appelen worden geteld in één oogopslag, en die telling produceert een exact natuurlijk getal. Er kunnen 3 of 5 appelen zijn, maar niet 3±4 appelen of π appelen.
In de meeste gevallen verwacht men dat een wetenschappelijk meetresultaat wordt gerapporteerd als een getal mèt een foutenmarge. De gemeten waarde wordt gepresenteerd bijvoorbeeld onder de vorm x±y, waarbij y de foutenmarge vertegenwoordigt. Het aantal ‘doden door Covid-19’ wordt gepresenteerd als een simpel natuurlijk getal, zonder foutenmarge. Het lijkt dus te gaan om een exacte telling, zoals de telling in één oogopslag van 3 appelen. Op 6 december 2020 bijvoorbeeld was het officiële cijfer: 17.254 Covid-19-doden in België. We krijgen een natuurlijk getal zonder foutenmarge, voorgeschoteld door een wetenschappelijk instituut. De aard van dat getal stemt niet overeen met de natuur van wat wordt gerapporteerd: voor een meting als deze verwacht men een rapportering van de fout (17.254±10.000 is niet hetzelfde als 17.254±10).
De rapportering lijkt dus tot op zekere hoogte corrupt. We hebben te doen met een soort bureaucratische afturving, niet met een wetenschappelijke meting. De corruptie betreft zowel de meetwijze als de bepaling van het meetobject.

De begrippen met betrekking tot de meetwijze en het meetobject zijn corrupt.

De begrippen met betrekking tot de meetwijze zijn corrupt. Men heeft bijvoorbeeld herhaaldelijk opgemerkt dat het relatief aantal Covid-19-doden in België extreem hoog is omwille van de in België gehanteerde telwijze. Deze opmerking klinkt absurd: het verwachte meetresultaat van een klassieke meting met betrekking tot een welbepaald meetobject dient onafhankelijk te zijn van de meetwijze, en enkel betrekking te hebben op het object. Het maakt niet uit of men een bepaalde lengte meet met een houten lat of een lintmeter.

De begrippen met betrekking tot het meetobject zijn corrupt. Wat precies is een ‘dode ten gevolge van Covid-19’? Alleen reeds op het vlak van de diagnostiek kan men een brede onzekerheidsmarge verwachten. Halfweg november verschenen persberichten over post mortem onderzoek uitgevoerd op Covid-overledenen in het Jessa Ziekenhuis te Hasselt. In 5 van de 18 eerst onderzochte gevallen leidde dit post mortem-onderzoek tot een wijziging van de doodsoorzaak. We kunnen verwachten dat op het pseudo-exacte cijfer van 17.254 Covid-19-doden (op 6 dec.2020) een foutenmarge zit van vele duizenden. Het probleem situeert zich nog dieper. Na enkele weken lockdown werd voor iedereen duidelijk dat de grote meerderheid van de ‘doden ten gevolge van Covid-19’ bejaarde mensen zijn met ‘comorbiditeiten’. Het concept ‘doodsoorzaak’ vervaagt. Dit wordt direct duidelijk wanneer we de oorzaak van het fenomeen ‘overlijden’ bekijken door een Aristotelische bril (zo is de materiële oorzaak, in casu de potentie om te overlijden, bij jonge gezonde mensen helemaal anders dan bij zieke bejaarden). Overlijden wordt geïnterpreteerd als een passief fysico-chemisch proces: de fysico-chemische machinerie van het lichaam raakt helemaal defect en valt uit. In geestelijk opzicht is het evenwel denkbaar dat aan de dood ook een verborgen actieve zijde zit (het ‘Ik’ sluit het aardse leven af; werkende oorzaak; deze actieve zijde kan een prominente rol spelen, bijvoorbeeld bij dood door eenzaamheid of isolatie). Zeker in geval van overlijdens op hoge ouderdom lijkt het zeer moeilijk om af te turven volgens ‘doodsoorzaak’.

Maskers zijn slecht
Het dragen van maskers heeft geen enkele zin.

Een voorbeeld van vroege ontrading van mondmaskerdracht zie je op de tweet hierboven.
Anthony Fauci drukte zich uit in dezelfde zin ("There's no reason to be walking around with a mask". Zie Newsweek)
In België werden mondmaskers afgeraden door experten Van Ranst en De Gucht.
Op een bepaald moment werd op dit punt wereldwijd de steven gewend. Vaak wordt deze ommezwaai verklaard door een verwijzing naar nieuwe inzichten. Bepaalde experts zeggen ronduit dat het ging om een leugen om bestwil, om de beschikbare maskers te reserveren voor de ziekenzorgers. Vele vragen rijzen, zoals: (a) in welke zin beschikken de ‘experts’ over expertise, indien hun richtlijnen zo drastisch kunnen omslaan?; en (b) mogen politici en experts liegen om bestwil?
Over de psychische en geestelijke impact van verplichte maskerdracht, ook door kinderen, wordt niet gesproken en we zijn bijna vergeten dat het masker een uitrustingstuk is van schurken en dat amper een jaar geleden maskerdracht in het openbaar was verboden.

Bij een wetenschappelijke werkwijze zou men ook de impact op de
levensverwachting door de ‘maatregelen’ afschatten.

Om de impact van de ziekte te meten kan men kijken naar de statistische ‘sterftevervroeging’. Hoeveel verwachte levensjaren gingen tijdens de epidemische piek verloren? Wat is de impact van de epidemie op de gemiddelde levensverwachting binnen een bevolking? Dit soort getallen kan op rationele wijze worden afgeschat. Door vergelijking met dezelfde getallen voor andere ziektes, zoals bijvoorbeeld griep, zou het publiek zich een rationeel beeld kunnen vormen over de ernst van de ziekte en de nauwkeurigheid van onze kennis [1]. Bij een wetenschappelijke werkwijze zou men niet enkel de impact op de levensverwachting door de ziekte, maar ook de impact op de levensverwachting door de ‘maatregelen’ afschatten. Bij de lockdown in de lente kon men zien dat de overlijdens in de woonzorgcentra begonnen op te lopen, ruim een week na de oplegging van de beperkingen [2]. Sindsdien zijn voortdurend berichten verschenen over de dodelijke impact van de isolerende maatregelen op de bewoners van die centra. Ik heb zowel bij Sciensano als bij het kabinet van Vlaams minister Beke geïnformeerd naar data en cijfers met betrekking tot deze ‘doden door eenzaamheid’. In beide gevallen kreeg ik geen antwoord. Als onnozele burger moet men blijkbaar zijn klep houden, naar de ‘experten’ luisteren en zonder begrip de ‘maatregelen’ opvolgen.

Het centrale epidemiecijfer, waarover we reeds maandenlang dagelijks worden onderhouden, is geen wetenschappelijk en rationeel datum. Het gaat om een bureaucratisch getal dat, zoals alle bureaucratische getallen, op een gespannen voet staat met de werkelijkheid. De ernst van de ziekte zou gevat moeten worden in één of meer meetwaarden die vergelijking toelaten met andere epidemieën. Naast de impact op leven en welzijn door de epidemie, zou ook de impact op leven en welzijn van de maatregelen afgeschat moeten worden. Men dient ook te kijken naar de gevolgen, zowel van de ziekte als van de maatregelen, op de levenskwaliteit.
In een rationele situatie zouden, zo goed als mogelijk, de volgende vier waarden worden afgeschat:

In de min of meer waanzinnige toestand waarin we nu vertoeven wordt alleen een (vertekenend) getal gegeven voor ‘waarde 1’ (het ‘aantal doden door Covid-19’).
Op ‘waarde 2’ rust een soort taboe.
In verband met ‘waarde 3’ verneemt men vooral anekdotische berichten, bijvoorbeeld over het trage herstel van sommige patiënten;
‘Waarde 4’ wordt in de praktijk door politici en experten volkomen onterecht vervangen door de nulwaarde (dit wil zeggen: men wendt voor dat de kosten veroorzaakt door de maatregelen verwaarloosbaar zijn in verhouding tot ‘waarde 1’).

De maatregelen worden verantwoord op basis van twee vormen van argumentatie: de verabsolutering van ‘waarde 1’ [3] (ten opzichte waarvan ‘waarde 2’ en ‘waarde 4’ verwaarloosbaar worden geacht) en door verwijzing naar de noodzaak tot ‘social engineering’ (manipulatie en mentale dressuur van het publiek [4]). Deze systematisch volgehouden schijnbaar heldere maar feitelijk ondoorzichtige rapportering is niet onschuldig. Het denken wordt geblokkeerd en het rationeel gesprek wordt onmogelijk gemaakt. Memen worden ingeplant. Wie in verwarring zwijgt, wordt op sluipende wijze medeplichtig. De ondoorzichtigheid opent de weg voor angstzaaierij, voor autoritarisme en voor schending van de natuurlijke rechten [5].

Het is behoorlijk om vragen te blijven stellen, zoals

  • Hoever gaat de greep van Big Pharma op onze politieke Obrigkeit [6]?
  • Hoe ver gaat de greep van Big Pharma op Science [7]?
  • Maar vooral: via welke wegen dringt het intrinsiek boze binnen in de politieke besluitvorming (en binnen onszelf)[8]?
De doornekroon te Muizen
De meester-tovenaar met zijn doornkroon; toestand begin 21ste eeuw. Onderaan de oude verslaggevers. Bovenaan de aankondigers van de komende geboorte. (kerkhof Muizen)

In 2020 kregen we een doornkroon van pijnlijk stekende vragen op ons moeizaam denkende hoofd geplaatst. De bekoring tot resignatie wenkt: pijn vermijden door niet te denken. Er is de verleiding van shortcuts via demonisering: ‘politici en experten zijn boosaardig’ versus ‘(een deel van) het publiek is op misdadige wijze onverschillig’. We ervaren aan den lijve een nog onvermelde doch belangrijke eigenschap van ‘wetenschap’: kennisverwerving doet pijn. De geboorte van waarachtig inzicht is
pijnlijk; de doorngekroonde Logos wast met zwaar water (Jh.13:8). De menselijke weg loopt niettemin recht vooruit, dwars doorheen de pijn. De pijnscheuten van 2020 zijn vroege barensweeën. Meer pijn komt. De storm om ons hoofd wordt een orkaan. Maar een geboorte is op komst. Wat weerklinkt is de roep tot zelfkennis. Wat zich aankondigt (maar de weg is nog lang) is de ontplooiing van de sociale kunst en de glans van het koninkrijk Gods [9].

Beste groet
Jos


Eerste brief. Over zijn, waarheid en openbaring
Tweede brief. Over de 4 oorzaken
Derde brief. Over de paasdroom van Wolfgang Pauli
Vierde brief. Vier geboortes
Vijfde brief. Over leven en bewustzijn
Zesde brief. Over God en 4 soorten engelen
Zevende brief. Het dictum van Richard Feynman

[1] Zie bv.:https://www.youtube.com/watch?v=fQYJCyNpNQY Het IHU (Marseille) geeft voor het aantal behandeldeCovid-19-patiënten een sterftepercentage van 0,1%. Zie 4’20” in: https://www.youtube.com/watch?v=me7bFOW92oI

[2] “...er zijn mensen gestorven aan covid, en er zijn mensen gestorven aan eenzaamheid” (Minister Beke in het Vlaams Parlement; De Standaard, 20 juli).

[3] Bij de sluiting van de horeca op 19 oktober werden heel wat vragen gesteld naar de bewijsgrond voor de ingreep. Ondermeer de Antwerpse burgemeester Bart De Wever sprak (met betrekking tot restaurants; VRT, 18 okt.) zijn twijfels uit. Expert Erika Vlieghe gaf toe dat er geen soliede bewijsgrond was en voegde hieraan de Sibellijnse uitspraak toe: “De afwezigheid van bewijs wil nog niet zeggen dat er geen bewijs is” (De Standaard, 16 Okt.). Volgens Het Nieuwsblad (webstek, 18 oktober) verantwoordde minister van Volksgezondheid Vandenbroucke de maatregel als volgt: “In de huidige context is het debat over het relatieve gewicht van de horeca in de verspreiding van besmettingen niet eens het belangrijkste. Onze redenering was eenvoudig: gezien de grote circulatie van het virus moeten we helaas te allen prijze het aantal menselijke contacten verminderen. Dat moet gebeuren zonder de echt levensbelangrijke activiteiten als onderwijs, bedrijven, winkels en een minimum aan menselijk contact binnen het gezin onmogelijk te maken. Daarom beperken we overal waar het mogelijk is de andere menselijke contacten: door de horeca te sluiten, door telewerk de regel te maken, en door een avondklok in te stellen” (zie ook: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/10/08/vdb-wetenschap/). De woorden ‘...te allen prijze’ (die onverenigbaar zijn met de daaropvolgende zin) drukken op zich genomen letterlijk uit dat de prijs van ‘waarde 2’ arbitrair op 0 wordt gesteld ten opzichte van ‘waarde 1’.

[4] Zo liet minister van volksgezondheid Vandenbroucke op 29 november per televisie weten dat de sluiting van zogezegd ‘niet-essentiële’ winkels werd ingegeven door het verlangen om een “...schokeffect [te] creëren”. Hij voegde hier zelfs aan toe dat winkelen op zich geen groot risico hoeft te vormen.

[5] Zie bv. het opiniestuk van 25 grondwetspecialisten in De Standaard (2 nov. 2020, p.28). In dit stuk wordt ondermeer de feitelijke abdicatie van de Raad van State gehekeld.

[6] Remdesivir is een peperduur medicijn dat aanvankelijk werd ingezet tegen Ebola. Het bleek niet werkzaam. Het werd opnieuw gepushd door het Amerikaanse medisch-financiële establishment als middel tegen Covid-19. Dit begon met een soort publicitaire nota gelanceerd door Anthony Fauci (29 april). Begin oktober werd Remdesivir toegediend aan de Amerikaanse president Donald Trump. We gaan niet in op de details van het verhaal dat resulteerde in het WHO-besluit dat het medicijn onwerkzaam was (bekend gemaakt op 15 oktober). Niettemin vond op Europese schaal een aankoop plaats ten belope van ruwweg 1 miljard euro; meerdere euro’s per Europese belastingbetaler. Minister Frank Vandenbroucke tekende eind oktober voor een Belgische aankoop van 4,3 miljoen euro. De Remdesivir-saga kreeg weinig aandacht. Het intermezzo bewijst dat het medisch-financiële establishment beschikt over de middelen om via de politiek het publiek op te lichten en onredelijke winsten binnen te halen.Zie: John Cohen & Kai Kupferschmidt “A very, very bad look for remdesivir” Science 370, p.642-643 (6 nov. 2020); https://www.youtube.com/watch?v=GZDzAKj-_5A

[7] De ‘Lancetgate’-episode gaat ondermeer over de verkettering van het generische en spotgoedkope geneesmiddel HCQ dat kan ingezet worden in de vroege fase van Covid-19. Tot 2019 was HCQ zonder voorschrift verkrijgbaar in de Franse apotheken. In de medische toptijdschriften ‘The Lancet‘ en ‘New England Journal of Medicine’ verschenen nepartikels die nadien moesten ingetrokken worden, zonder dat duidelijk werd hoe deze fake publicaties tot stand konden komen. Opvallend was de onhandige wijze waarop de misleiding werd gepleegd; handiger uitgevoerd bedrog wordt wellicht niet herkend. Deze episode, waarover de mainstream press zo weinig mogelijk rapporteert, leert dat men (zeker in verband met Covid-19) niet zonder meer kan vertrouwen op ‘de wetenschap’.https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7508049/pdf/main.pdfhttps://www.youtube.com/watch?v=7EtjDNF6poYhttps://spectator.org/lancetgate-pulling-a-fast-one-on-proponents-of-hydroxychloroquine-and-chloroquine/https://uncoverdc.com/2020/06/06/politicized-science-lancet-nejm-retract/

[8] Maatregelen bedoeld om de bevolking mentaal te manipuleren zijn intrinsiek boosaardig. Met name mondmaskerdwang heeft geen medische bedoeling maar wordt opgelegd om de psyche te manipuleren (“It’s all about submission. They want you to submit to their will, whether there’s any science”; Ron Paul). Het masker is letterlijk een ‘symbool’ (dwz. het is tegelijk ‘teken’ en ‘werkelijkheid’) voor uitwissing (‘occultatie’; cfr. 26 dec.2019) van de eigen individualiteit en van onderwerping aan de occulte machthebber: "Je kan met mondmaskers echt weer awareness genereren. Mensen er bewust van maken dat het nog niet voorbij is, dat er iets aan de hand is en we met zijn allen voorzichtig moeten zijn. En dat is ontzettend belangrijk. (…) En als er een verplichting zou zijn, dan zouden mensen dat dragen. Dat is eenvoudig en eenduidig en het is een duidelijk symbool dat het nog niet voorbij is en we voor elkaar moeten blijven zorgen. Ik denk dat dat het vitale punt is" (Erika Vlieghe, VRT, 28 juni 2020). Dit betekent natuurlijk niet dat ‘experts’ zich als individu bewust zijn van het boosaardig karakter van dit soort maatregelen. Het ondermenselijk boze leeft zich integendeel uit in de bewustzijnsleegte gecreëerd door menselijk denkverzuim. Wel schuilt menselijke boosheid in de donkere en overwegend onbewuste wil om de medemens mentaal te manipuleren, te vernederen en (in casu politioneel) te dwingen tot het stellen van absurde handelingen. Ondermenselijke boosheid ent zich hierop.Zie bv.: https://swprs.org/face-masks-evidence/

[9] https://www.academia.edu/43043841/Corona_commentaren_update_5_ p.26 ff.