Beste gezel,
Ik hou van de natuurwetenschappen. Quantumfysica, relativiteitstheorie, DNA, wiskunde … Boeiende materies. Maar, ik voel me zoals de Poolse Ruiter van Rembrandt die te paard door een duister landschap reist, in dit geval het land van de wetenschap. Mijn paard is wat krakkemikkig en ik weet precies niet goed waar naar toe.
En dan komt de covid. Het is me wat. Al zeker het beleid en nog meer het spuien van meningen erover door allerlei experten, politici, wetenschappers en journalisten. Ik word er regelmatig niet goed van. Zeker als die meningen als wetenschap worden geponeerd. Ik voelde met mijn ellebogen dat er veel niet snor zat.
Daarom was ik, ergens vorig jaar, begonnen met een artikel te schrijven over de wetenschap, gebaseerd op een lezing van Richard Feynman (zie Brief 7) rond de aard en de taak van wetenschap en van wetenschaponderwijs. Maar ik liep vast.
Tijd voor een ‘hulplijn’: Jos Verhulst, vriend, medeoprichter van Nicolaas, politiek publicist en, in dit geval, vooral chemicus.
Jos Verhulst publiceerde over diverse onderwerpen zoals evolutiebiologie, moderne fysica, alternatieve economie, directe democratie, thuisonderwijs, vrijheid van meningsuiting, …
Ik stuurde hem een mail met de vraag of hij een artikel wilde schrijven over de zin en onzin van wetenschap.
Eind vorig jaar, nog voor Kerstmis, ontving ik van Jos acht kerstbrieven waarin hij zijn gedachten uiteenzette.
- Eerste brief. Over zijn, waarheid en openbaring
- Tweede brief. Over de 4 oorzaken
- Derde brief. Over de paasdroom van Wolfgang Pauli
- Vierde brief. Vier geboortes
- Vijfde brief. Over leven en bewustzijn
- Zesde brief. Over God en 4 soorten engelen
- Zevende brief. Het dictum van Richard Feynman
- Achtste brief. Corona blues
De brieven zijn geen voer voor snelle lectuur. Traag lezen is de boodschap. Maar het loont: de brieven zijn boeiend en verrassend en brengen je in zeer uiteenlopende contreien.
Ze vormen uiteraard één geheel, maar je kan ze afzonderlijk lezen.
Ze vormen één geheel, maar je kan ze wel afzonderlijk lezen.
Ik geef toe, de oproep tot waakzaamheid (ik vind geen beter woord) die Jos Verhulst al zo dikwijls heeft gegeven, neem ik dankbaar aan als een schop onder mijn kont. Zo schrijft hij in brief 8:
“Wat weerklinkt is de roep tot zelfkennis.” […]
“In 2020 kregen we een doornkroon van pijnlijk stekende vragen op ons moeizaam denkende hoofd geplaatst. De bekoring tot resignatie wenkt: pijn vermijden door niet te denken.”
Veel leesgenot
Warme groet
Pieter
